Fort bij Penningsveer
Het Fort bij Penningsveer maakt onderdeel uit van de Stelling van Amsterdam, een verdedigingsring rond de hoofdstad die tussen 1880 en 1914 is aangelegd. De originele situatie rond het fort is behouden met uitzondering van enkele recente militaire loodsen aan de achterzijde. De sluizen buiten het fort en de nevenbatterij naast de sluizen zijn intact. Tegenwoordig is het fort in gebruik voor recreatie. Het is een Provinciaal Monument. De Stelling van Amsterdam staat in zijn geheel op de Lijst van Werelderfgoed van UNESCO.
Het fort is gebouwd in de periode 1895 – 1901. Op deze plaats lag eerst post nummer 2, een open aarden batterij aan het Penningsveer, aangelegd in 1809-1810. Deze post was onderdeel van de verdedigingswerken rond Amsterdam die Cornelis Krayenhoff in de jaren 1805 – 1810 liet aanleggen. In het fort konden 256 militairen worden gelegerd. Van 1913 tot 1922 kende het fort een permanente bezetting. Gedurende de laatste oorlogsjaren waren Russische, Poolse en Duitse soldaten in het fort gelegerd. Na de Tweede Wereldoorlog is het fort enige tijd in gebruik geweest als interneringskamp voor politieke delinquenten. De tralieluiken voor de ramen zijn grotendeels nog aanwezig. De houten fortwachterswoning heeft als enige woning van de Stelling twee woonlagen. Ten noorden van het fort, aan de Lagedijk, ligt een betonnen nevenbatterij en een scherfvrij onderkomen. Ten zuiden van het fort liggen inlaatsluizen die gebruikt konden worden om een aparte militaire Liedeboezem te creëren. De Stelling van Amsterdam was immers een inundatiestelling, dat wil zeggen dat de defensieve kracht van de Stelling was gebaseerd op de onderwaterzetting van de omgeving.
0 min