Dit verhaal speelt in Huizen in het jaar 1514. Huizen was een klein arm boerendorp. Op zekere dag vestigde zich een vreemde boer in het dorp. Met zijn paard en drie koeien betrok hij de grootste boerderij in het dorp. De arme Huizers, die zelf geen koeien hadden, wisten niet wat ze zagen.
>
3 min
Sinds 1913 staat er een café aan de Naarderstraat 2 te Huizen. Toen Izaak Kos in 1990 het café overnam was er in Huizen een discussie gaande over een mogelijk nieuw wapen van Huizen. Om de herinnering aan het ‘oude’ wapen te behouden, noemde Kos zijn café ‘Het Wapen van Huizen’. In 1994 is het café omgedoopt tot ‘Oranjecafé’. Let ook op de waterput. In een vergelijkbare put verdween de gierige boer uit het verhaal van het Huizer Melkmeisje.
Lees verder
0 min
Huizen staat bekend als een zwaar gelovige gemeente. Het geloofsleven drukte een belangrijke stempel op de Huizer samenleving (en doet dat voor een deel nog steeds). De godsdienstige inslag van de bevolking was (en is) in overgrote meerderheid protestants. Het oudste deel van de kerk dateert van ca. 1380. De toren stamt uit de eerste helft van de 15e eeuw.
Lees verder
0 min
Boven de ingang is een beeldengroep te zien van twee weeskinderen die naast een lessenaar staan met daarop een statenbijbel. Het verhaal achter deze beeldengroep herinnert aan het moedige optreden van koning Willem III bij de watersnoodramp van Bommelerwaard in 1861. De koning deed er alles aan om het leed van de slachtoffers te verlichten.
Lees verder
0 min
Speculaas is al vanaf de zestiende eeuw hét handelsmerk van de Huizer bakkers. Elke bakker had zijn eigen geheime recept dat van vader op zoon overging. De kruiden die in ieder geval gebruikt werden zijn kaneel, gemberpoeder, kardemom, kruidnagelen, nootmuskaat, foelie, koriander en piment. Bakkerij Kruijmer bakt nog steeds speculaas naar het oude recept.
Lees meer over Bakkerij Kruijmer.
0 min
De Zuiderzee werd vaak geteisterd door stormen en hoog water. Veel vissers lieten daarbij het leven. Dit weerhield de Huizer vissers echter niet om elke week weer met gevaar voor eigen leven met hun botters de Zuiderzee op te varen om te gaan vissen. Het vissersmonument van de kunstenaar Michiel Linders herdenkt de omgekomen vissers.
Lees verder
0 min
In de tijd van het Huizer melkmeisje hadden weduwen het erg zwaar. Doordat de kostwinnaar wegviel was het aan de weduwen om brood op de plank te krijgen. Er bestonden in die tijd wel enkele regelingen voor de weduwen. Zo had je een weduwenuitkering van de kerk, van het Burgerlijk Armbestuur of van de visserijvereniging.
Lees verder
0 min
“Het was een winderige wereld van smalle straatjes gefestonneerd met drogende netten, die naar de haven leidden met zijn bos van masten en zijn kade, zilver van de schubben”, schreef Jan de Hartog over de havenbuurt van Huizen. Aan die smalle straatjes woonden de schippersknechten en hun gezinnen in zogenaamde ‘Lange Huizen’ waarin maar liefst acht kleine woningen waren ondergebracht.
Lees verder
0 min
In het huis Schipperstraat 28 woonde een mutsenstrijkster. Het strijken van mutsen was een vak op zich. Geen enkele zichzelf respecterende Huizer vrouw droeg vroeger een niet-heldere muts. Zo had het Huizer Melkmeisje ook altijd haar mooiste en schoonste muts op als ze met haar melk langs de deuren ging. Een mutsenstrijkster, in andere dorpen ook wel een mutsenwaster genoemd, was met het wassen, strijken en plooien van zo’n Huizer muts maar liefst vier uur bezig.
Lees verder
0 min
In Huizen woonde tijdens de beginjaren van de Tweede Wereldoorlog de schrijver Jan de Hartog. Hij schreef over zijn toenmalige woonplaats: “Het was het grootste, mooiste dorp met de grootste, mooiste botters van de Zuiderzee. Het was het dorp met de sterkste mannen, de liefste meisjes (denk aan het Huizer melkmeisje), de hoogste bomen, de grootste kerk, het zuiverste geloof in de enig-ware God.”
Lees verder
0 min
Met de komst van de Afsluitdijk in 1932 werd de Zuiderzee afgesloten. Vissers als Klaas, Gerrit en Lambert Westland uit Huizen zagen uit naar andere inkomsten en gingen op zoek naar een nieuw beroep. De drie gebroeders Westland besloten ieder voor zich kaas te gaan venten in het zuiden van het land. In dit pand was het eerste pakhuis gevestigd. Inmiddels is Westland Kaas uitgegroeid tot een internationaal bedrijf.
Lees verder
0 min
Toen in 1514 de vreemde rijke boer uit het verhaal over het Huizer melkmeisje zich in Huizen vestigde, betrok hij de grootste boerderij van het dorp. Deze boerderij is nu niet meer terug te vinden. Maar het zou niet verbazen als het om deze voorname achttiende-eeuwse stadsboerderij gaat.
Lees verder
0 min
Hoezo, een gekozen burgemeester? Het beroep van schout, hoofd van het dorpsbestuur en de politie, was in de negentiende eeuw gewoon te koop. Dit blijkt uit de aankoopakte van Jan Hendrik Habermehl die op 3 juli 1806 voor tweeduizend gulden het herenhuis, met stalling, erf en grond, aan de Achterbaan 82 te Huizen kocht. Daarnaast kocht hij voor drieduizend gulden het ambt van schout. Nu is hier het Huizer Museum het Schoutenhuis gevestigd. Het museum vertelt over de geschiedenis van Huizen en is beslist de moeite van een bezoek waard. Het Huizer Museum is van dinsdag t/m zaterdag open van 13:30 tot 17:00 uur. Ook is er een informatiepunt van de VVV. Lees verder
> 0 min
Vroeger was in het pand Valkenaarstraat 25 te Huizen een visrokerij gevestigd. De gevelsteen herinnert nog aan deze tijd. Voor de deur van de voormalige rokerij staat een bronzen beeld genaamd ‘Huizer trots’. ‘Buiten minsen’ die de Huizer klederdracht niet kennen zien waarschijnlijk een pauw maar echte Huizers zien een Huizer kap. “En ik,” zegt Peter Kos, de maker van het beeld, “ik zie mijn oma”. In De Rookerij is nu een galerie gevestigd.
Lees verder
0 min
Huizen was, voordat het een vissersdorp werd, een boerendorp. Dat is ook terug te zien in het wapen van Huizen met het Huizer Melkmeisje. De boeren hadden een hard bestaan. De Huizers hadden maar een paar schapen en koeien om de arme zandgronden te bemesten. De koeien gaven ook nog melk. Het melken gebeurde niet bij huis maar op de gemeenschappelijk weidegronden, de meenten.
Lees verder
0 min
In de tijd van het Huizer Melkmeisje was Huizen nog een arm boerendorp. De losse zandgronden waren moeilijk te bewerken en van de opbrengsten van de veeteelt was nauwelijks te leven. De heide net buiten Huizen zorgde voor inkomsten. Met de verkoop van honing viel nog wel wat bij te verdienen. Een bijenkorf staat voor de hardwerkende Huizer ook symbool voor nijvere arbeid.
Lees verder
0 min
Dit verhaal speelt in Huizen in het jaar 1514. Huizen was een klein arm boerendorp. Op zekere dag vestigde zich een vreemde boer in het dorp. Met zijn paard en drie koeien betrok hij de grootste boerderij in het dorp. De arme Huizers, die zelf geen koeien hadden, wisten niet wat ze zagen. De boer was erg gierig en verkocht zijn melk tegen hoge prijzen aan de arme Huizers. Op een dag kwam het Huizer Melkmeisje en zij zorgde ervoor dat de arme gezinnen voldoende melk kregen. Met de gierige boer liep het slecht af en niemand heeft meer wat van hem vernomen.
Lees verder
0 min
Het uitzichtpunt Tafelberg is met zijn 36,4 meter boven NAP het hoogste punt in het Gooi. Vroeger was de toren die er op stond een ware publieksattractie. Veel Gooiers trokken er zondagmidddag op uit om te genieten van de vergezichten naar de Zuiderzee en de Domtoren in Utrecht.
> 2 min
In de bosranden, op de heide en in de bossen tref je allerlei vogels aan. Wie er oog voor heeft ziet ze in de bomen zitten, op palen en soms ook op de grond. Je kunt ze horen en kenners weten dan al precies met welke vogel ze te maken hebben.
> 2 min
Rondom de hei staan bossen waarin de lijsterbes, eik, berk en dennen groeien. In de jaren twintig werd de Amerikaan vogelkers geïmporteerd. Hij leek de ideale boom voor ‘vulhout’ in de naaldbossen. Nu vinden we de Amerikaanse vogelkers een lastpak, in de volksmond bospest genoemd. Hij breidt te makkelijk uit en als we niet uitkijken overheerst hij straks in de bossen en op de heide.
> 1 min