Verhalenpaviljoen Wijk aan Zee
Verhalenpaviljoen Wijk aan Zee
Gedicht
“Deze stad heeft niemand om mee te praten, niemand luistert naar hem;
Deze stad is zo teleurgesteld zo verlamd;
Deze stad revalideert al jaren, zijn ziel steeds verder weggezonken, ingestopt met beton en idiote architectuur;
Hoeveel pillen heeft deze stad nog nodig een lichaam vol pijn blessure vernederingen de scherven en blauwe plekken stil gezwegen;
Deze stad revalideert al jaren zonder enig succes;
Machteloos staart deze stad zwijgend in het zwart de droom die soms nog rondgaat in lege nachten fantoompijn van hoeveel moois je nog wilde bewaren in faust, met onderhuidse ruis;
Veel is hier niet nodig voor annotatie, een kruis dat neon roodverlicht boven de stad uitkomt voor de moloch die offers brengt in een stad die brandt;
De ogen van de wijkertoren staren vermoeid in de verte zijn ziel weggezwommen in de diepe blauwe zee;
Hoe niets meer restte dan de omtrek van de leegte”Auteur: Arjan Slotboom, Stadsdichter Beverwijk (2008)
Publicatiedatum: 01/08/2011
Vul deze informatie aan of geef een reactie.