3 min

Callantsoog vond ik een wonderlijk dorp. Het leek er nooit te regenen. Als wij met kletterende regen vanuit Wormerveer vertrokken, samengepakt in de ford Anglia, en  net voorbij het Zwanewater na een merkwaardige levensgevaarlijke bocht Callantsoog zagen liggen, lag  daar altijd  het witte kerkje in de zon te schitteren. Het was altijd weer een waar genoegen om twee weken op de camping door te brengen. Camping de Garnekuul was werkelijk voorzien van alle gemakken. Een kampwinkel, een disco, een restaurant en zelfs een bioscoop. Het kan zijn dat al deze activiteiten in hetzelfde locaal plaatvonden, dat onderscheid maakte ik niet in mijn jeugdig enthousiasme. Maar echt de mogelijkheden waren er. Ik geloof zelfs dat de Outsiders met Wally Tax daar een keer hebben opgetreden. Natuurlijk net gemist door mij, ik was nog net te jong om een dergelijk fenomeen te mogen en ook te willen bezoeken, maar mijn zus heeft mij verslag gedaan van het werkelijk fenomenaal optreden. Ik persoonlijk zwierf meer met een paar vriendjes  door bos, heide of strand. Ik denk dat ik in die tijd een jaar of acht was en zwerven was mij niet vreemd. Uit verhalen was mij duidelijk geworden dat je via de kust niet kon verdwalen, naar het Noorden en je kon alleen maar in Den Helder uitkomen, naar het zuiden en je kwam vanzelf weer thuis. Naar het Noorden dus. Samen met Gerrit, een Amsterdammer, dus ook niet gespeend van stadse overmoed, besloten we op een mooie zomer ochtend, terwijl onze ouders bij het etablissement van Gerard en Maria koffie gingen drinken, besloten wij de stoute schoenen aan te trekken en via het strand  Den Helder te bereiken. Een wandeling van hooguit een uur had ik hem voorgehouden. En dapper stappend verlieten wij het dorp Callantsoog en gingen over het strand naar Den Helder. Wat een eind, er kwam geen eind aan die kust, er was toen ook helemaal niets, zelfs van Juliana dorp kan ik mij niet meer herinneren dan een wat bij elkaar geraapte houten keetjes waar je een ijsje kon eten. Als je tenminste geld had, niet dus. Maar dapper voortstappend naar het noorden, waar het veelgeroemde Den Helder ons wachtte. De wandeling werd steeds dreigender, kanongebulder donderde in de verte en wij werden tegengehouden door een man met een vlag, die pas na de vlag gestreken was verder liet gaan. Vrezend dat de oorlog waar we onze ouders zo vaak over gehoord hadden  strompelden wij het strand af. Blijkbaar maakte onze verschijning nogal indruk op de plaatselijke jeugd. Nadat er eerst smakelijk werd gelachen over onze angst dat er een oorlog stond te gebeuren stonden de jongens erop ons de pracht en praal van hun dorp te laten zien. Veel is mij niet bijgebleven, allen dat iedereen daar Mejuutje heette, en dat ze een Casino hadden. Een wonderbaarlijk vormgegeven gebouw. Het leek sprekend op de foto’s van mijn vader die hij in Berlijn had gemaakt. Nadat we heel “Den Helder” hadden bekeken, en ook nog een glas melk van de melkboer gekregen hadden, werden we naar de weg begeleidt en aldaar besloten dat de jongens dat er voor vervoer naar Callantsoog gezorgd moest worden. Er werd een auto tegengehouden en aan de chauffeur werd min of meer opgedragen ons naar Callantsoog te brengen. De chauffeur vond dat geen enkel probleem en tijdens de rit naar het zuiden trakteerde hij ons zowaar nog op een ijsje. Wij werden bij de Garnekuul afgezet, strompelden nog steeds buitengewoon vermoeid naar onze ouders, die werkelijk helemaal niets van ons verhaal geloofden. Den Helder was volgens ons een belegerde stad, met een Duitse bebouwing waar iedereen Mejuutje heette. Jarenlang werd ik dan ook belachelijk gemaakt als we eens boodschappen gingen doen in Den Helder en niets van zogenaamde Duitse bebouwing werd ontdekt. Jaren later kwam mijn vader met een artikel in de krant over de brand in het Casino van Huisduinen. “Verrek jongen, je had gelijk , een Duits gebouw, nog van Speer ook. Alleen staat het in Huisduinen, een dorpje voor Den Helder”. Zo werd ik alsnog gerehabiliteerd.

Verhalenpaviljoen Callantsoog

Verhalenpaviljoen Callantsoog

Publicatiedatum: 02/11/2011