1 min

Ouderkerkerlaan in 1965, met onder andere de openbare lagere school.

© Historische Kring Diemen.

Ouderkerkerlaan in 1965, met onder andere de openbare lagere school.

Hoe hielp je onderduikers aan eten? Zij bestonden administratief niet en kregen dus geen distributiebonnen. Hier was in Diemen iets op gevonden. Op het gemeentehuis zorgde een betrouwbare ambtenaar ervoor dat indien iemand was overleden, dat niet in de burgerlijke stand werd genoteerd. Hij meldde Arie Nieuwpoort, hoofd van het distributiekantoor, dat de bonnen voor de dode nu konden worden achtergehouden voor een onderduiker. Nieuwpoort verstopte deze bonnen thuis. Dat was gevaarlijk, want de bezetters hielden medewerkers van distributiekantoren scherp in de gaten.

Op de trap

De dochter van Arie Nieuwpoort vertelde hoe thuis eens onder de traploper op iedere trede voor onderduikers bestemde bonkaarten waren verstopt. Uitgerekend toen kwam een Duitse soldaat op huiszoeking. Gelukkig leidde een spelend kind hem zo af, dat hij de bonnen niet vond.
Aan van alles was een tekort, niet alleen aan voedsel. Fietsbanden waren niet meer te krijgen. Je kon echter een tuinslang als band gebruiken. Tegen het eind van de oorlog reed wie nog een fiets had op de ijzeren velgen. Het duurde tot jaren na de bevrijding voordat alle distributieregelingen overbodig waren. Brood was tot najaar 1948 op de bon.Op initiatief van de gemeente Diemen heeft Oneindig Noord-Holland de route ‘Diemen in de Tweede Wereldoorlog’ uitgezet, in nauwe samenwerking met leden van de Historische Kring Diemen.

Klik hier voor de plattegrond met daarop de locaties van de andere verhalen.

Publicatiedatum: 26/11/2014