2 min

Eerste bezoek van de Vikingen

Een jaar geleden was Johannes na het werken op zijn akker thuis gekomen. Wat hij daar aantrof, zou hij nooit meer te boven komen. Zijn vrouw en kind vond hij dood op de grond. De voedselkamer was leeg en vrijwel alles in huis was kapot. De vikingen waren langs geweest. Sinds die dag leefde Johannes niet meer. Hij was nog tijdelijk aanwezig op aarde en had één doel. De vikingen zouden terugkomen en dan zou er gerechtigheid zijn.

Johannes keek uit over de zee, dag in, dag uit. Hij had zijn plan klaar. In zijn hoofd hadden alle mogelijkheden zich afgespeeld en Johannes wist precies wat hij zou doen. Eerst moest hij wachten.

Tweede bezoek van de Vikingen

De dag was gekomen. In de verte zag Johannes een boot. De boot naderde langzaam maar zeker de kust van Wieringen. Johannes lag achter de struiken en wachtte af. De boot meerde aan en een paar woestelingen sprongen aan land. Ze legden de boot aan touwen, waarna de bemanning het land op ging.

De verborgen schat

Johannes aarzelde geen moment. Nadat de mannen buiten gezichtsveld waren, rende Johannes naar de boot en klom aan boord. Hij daalde af in het ruim en zocht naar iets waarvan hij wist dat het er moest zijn. Johannes vond de schat achter een paar slecht afgetimmerde planken: een kist vol zilveren munten en sierraden uit alle windstreken. Hij sleepte de schat het dek op, tilde het aan land liep naar het gat dat hij zo zorgvuldig had gegraven. Deze schat behoorde aan Wieringen toe, niet aan die barbaren uit het noorden. Het gat werd gedicht en op het gat plantte hij een roos. Johannes sloeg een kruis en richtte zich tot de Heer. ‘Dat de schat gevonden mag worden door een uitverkorene, amen.’ Johannes haastte zich weer naar het schip en verschuilde zich in het ruim.

De afrekening

Na een onrustige nacht hoorde Johannes de mannen naderen. De barbaren hadden niet veel kunnen vinden op Wieringen en waren duidelijk in een slecht humeur. Verstaan kon Johannes ze niet, maar hij begreep dat dit geen goed moment was om zich voor te stellen. Plotseling voelde Johannes de boot in beweging komen. Johannes wachtte rustig af. Na enige uren voelde Johannes aan de golfslag dat de boot zich op volle zee bevond. Hij was nooit een man geweest van veel woorden en besloot dit maar zo te houden. De gedachten aan de zachte handen van zijn vrouw en de aanblik van zijn zoontje maakte Johannes vastberaden. Hij begon te trekken aan de bijl die hij al eerder tussen de planken van de romp geslagen had. Na drie ferme rukken sprong de plank los en kolkte het koude zeewater naar binnen. Johannes was weer op weg naar huis.

Publicatiedatum: 25/02/2011