2 min

Verhalenpaviljoen: Castricum.

Verhalenpaviljoen: Castricum.

Mevrouw Van der Himst (70) woont al 45 jaar in Castricum. Eerst woonde ze nog mooi in het groen, maar langzamerhand werd haar huis ingesloten door flatgebouwen en werd er een school voor hun huis gebouwd. “Dat vinden mijn man en ik heel erg. Ik zou wel ergens anders kunnen en willen wonen waar meer ruimte is, maar mijn man is een geboren en getogen Castricummer en wil hier nooit meer weg. De kinderen die naar de basisschool gaan, die voor ons huis staat, worden de hele dag door gebracht en gehaald en dat altijd maar met de auto. Sommigen zetten zelfs de motor niet uit. Daar ergeren we ons flink aan. Gelukkig hebben we een camper en dan kunnen we lekker naar rustigere plekken zoals Drenthe en Limburg.””Aan het strand vind ik het ook een stuk minder geworden allemaal. ’t Is allemaal zo commercieel geworden en de gezelligheid is echt een stuk minder. Vroeger had je van die leuke gezellige huisjes en die kregen gewoon nieuwe, grotere huizen voor hun neus. Nou, dat was natuurlijk het einde van de leuke tijd die de mensen daar hadden. Mijn man is al veertig jaar lid van de botenclub en die ligt naast een strandpaviljoen die net is overgenomen door een nieuwe strandeigenaar. Die wil de botenclub daar weg hebben want ook hij wil van die commerciële huisjes daar neerzetten.””Ik wil niet teveel zeuren hoor, daar word je een oude zeur van en dat moet me niet gebeuren. Gelukkig heb ik mijn moestuin in Limmen. Als het me allemaal te druk wordt bij ons in de straat ga ik lekker naar mijn tuintje. Ook ben ik vrijwilliger bij het Dierenduintje. Die kinderboerderij is zo’n leuke plek. Dat vind ik nou zo fijn dat we dat in ons dorp hebben. Mijn man doet daar het groen en ik verzorg graag de kippen, konijnen, geiten en schapen. En we fietsen veel. De omgeving is hier natuurlijk prachtig en je hebt er alles. Het Bakkerspleintje vind ik hele mooie nieuwbouw. Deze stijl spreekt me erg aan en het is echt een leuke plek geworden.”

Publicatiedatum: 23/08/2011