Gedicht ‘de Stolp’

De Stolpn

De oude stolp, onmiskenbaar
vierkant ommuurd,
drukt zich stevig in de grond van het vlakke land.
Oogluikend beziet hij
door de kleine vensters
het jonge leven in het groen.
Krakend op de bewegingen
van de wind torst hij
zijn rieten kap met
nog een enkele pan.
Zijn houten gekreun
vermengt zich met de
schreeuw van een
kalvende koe.
De groengekwaste darsdeur
sluit de ogen
voor de tijd.
Morgen staat jong vee
in de wei.