2 min

Al bij de ingang van het kleine museum word ik vrolijk begroet door een oude man aan de balie.  Het museumpje straalt echt iets knus uit. Liefde voor het museum en voor de buurt. Aan de muren hangen allemaal verhalen over de buurt, geschreven door buurtbewoners. Die kan je zo van een kladblok afscheuren om ze later thuis verder te lezen. Ook hangen er foto’s van de oude buurt met tekstjes erbij. Erg leuk voor oude mensen die al lang in de buurt wonen.  Maar als je, zoals ik, nog nooit een stap hebt gezet in Amsterdam-Noord doen alle kleine verhaaltjes je nog niet zoveel. Dan lees ik bijvoorbeeld dat snackbar het Smikkelhoekje door een nepsultan gratis friet ging uitdelen, terwijl ik die snackbar nog nooit heb gezien. Hun verhalen gingen pas leven toen ik met de bezoekers ging praten. Waarom zijn de mensen zo gelukkig in de Vogelbuurt? Iedereen is erg gastvrij, als je hulp nodig hebt, komt er gouw iemand, als dank daarvoor bak je een appeltaart. Dan begint de man aan de balie ook gezellig mee te kletsen en te mopperen over hoe levenloos en eentonig de popmuziek is geworden. Zijn eigen benaming daarvoor: Albert Heijn muziek. Deze tentoonstelling brengt de buurtgenoten weer bij elkaar.  Laat ze zien hoeveel historie er eigenlijk om je heen is en mensen die het net zo goed menen als jij. Het is dan ook vooral bedoeld voor de wat oudere mensen. Die kunnen hier weer al hun herinneringen ophalen. Maar als je wat jonger bent, is het museum niet zo aantrekkelijk. Dat komt doordat er alleen teksten zijn tentoongesteld en dat gaat na een tijdje saai worden. Een ander goed punt van het museum is de rondwandeling. Na je bezoek aan de tentoonstelling kan je namelijk een gratis kaart halen die je langs alle plekken van de verhalen voert.  Als je dan weer terug fietst naar de pont kom je langs alle plekken uit het museum. En dan heeft dat kleine badhuisje toch veel indruk op je gemaakt. 

De voorkant voor alle verhalen

62b24e439af9ce0eefba437390a303d311c10aa2

Publicatiedatum: 27/04/2011