IJmuiden: “Ik kom hier altijd thuis.”

Harry FrederiksnAmsterdam, 1953 n nIjmuiden vind ik net zo bijzonder als Wijk aan Zee. Grote contrasten, daar ben ik gevoelig voor. Die grote industrie, die zee...het is bijna surrealistisch. En ik ken het allemaal al zo lang. Ijmuiden, Wijk aan Zee. Wat ik daar zoek? Tja, ik zoek mezelf hier. Die zee is zo aanwezig, zo ruimtelijk, daar val je als mens even weg in het landschap.n nDe zee lost je op, zo zou je het kunnen zeggen, als dichter bijvoorbeeld. Dus, als het soms wat minder gaat, dan zoek ik de kust op. Daar is de dynamiek te vinden. Maar ook meteen de oneindigheid en de rust. In al die contrasten, in dat decor kom ik altijd weer thuis. Omdat ik daar mezelf ontmoet. De zee. Die beweging van de zee, die ondoorgrondelijkheid, die vriendelijkheid die vervolgens ook weer zo verwoestend kan zijn.n nAls je erover nadenkt – en dat kan dus zo goed aan het strand – zie je vanzelf de overeenkomsten, de parallellen tussen de zee en de menselijke geest. Die kan kalm zijn, die kan net zulke diepe gronden hebben, vandaar: go with the flow.n nIjmuiden aan Zee, daar kom ik al 40 jaar. Bloemendaal trekt mij bijvoorbeeld helemaal niet, dat is helemaal vercommercialiseerd, veryupt. Geef mij maar een beetje nostalgie, laat dat lekker zo blijven, laat de verf maar een beetje bladderen...waarom moet vooruitgang toch altijd netter, mooier, strakker? Laat het alsjeblieft even zo blijven.