1 min

Een bijzonder project

In 1896 wordt het gebied dat nu de Indische Buurt is, geannexeerd door de gemeente Amsterdam. Het bijzondere aan deze buurt is dat er een eind wordt gemaakt aan het bouwen met winstoogmerk door particuliere bouwondernemers. Het was de bedoeling om onder politieke druk goede en betaalbare arbeiderswoningen te bouwen. Daarnaast was er een steeds breder gedragen maatschappelijke wens om een gezondere woonomgeving en een esthetisch meer verzorgd stadsbeeld te realiseren. Daarom worden verschillende woningbouwverenigingen gevraagd om met bebouwingsplannen te komen voor dit deel van de Indische Buurt.

Bebouwing

Eigen Haard is één van de woningbouwverenigingen die met plannen komt. De plannen vallen in de smaak en architect Leliman wordt gevraagd om het geheel verder uit te werken. Het complex is in 1914 opgeleverd en bestaat uit 160 arbeiderswoningen, uitgevoerd in twee bouwlagen met schilddaken. Op de hoeken aan de Zeeburgerdijk staan bedrijfspanden. De woningen zijn het eerste bezit van Eigen Haard.

Breuk

Indië 1 maakt als complex deel uit van een experiment dat een radicale breuk betekende met de sinds 1880 gebruikelijke woonwijkopzet en woningtypologie. De eerder genoemde bouw met winstoogmerk van particuliere ondernemers hield hiermee rond het Javaplein op te bestaan. De lage bouw van Indië 1 is opvallend in de Indische Buurt. In 2009 heeft Indië 1 de status van Gemeentelijk monument gekregen.

Publicatiedatum: 29/05/2012