2 min

In de wintermaanden vertoeft er ieder jaar op de Tafelbergheide  een klapekster. Een vrij zeldzame vogel die niet (meer) in Nederland broedt, maar alleen als wintergast uit het noorden en oosten bij ons de winter doorbrengt. De naam klapekster is erg verwarrend, omdat de naam niets met de ekster die we allemaal wel kennen te maken heeft. Alleen de lange staart en het zwart en wit in het verenpak doen er in de verte aan denken.

Klapekster

Foto Paul van der Poel

Klapekster

De klapekster behoort tot de “klauwieren” een vogelfamilie die overeenkomsten vertoont met  roofvogels. De klapekster is niet alleen een echte carnivoor maar heeft ook kenmerken van een roofvogel, waaronder de enorm scherpe blik en de haakvormige snavel; de bovensnavel heeft een tandvormige uitstulping die past in de uitsparing van de ondersnavel, zoals ook bij valken het geval is. Een prooi ter grootte van een mestkever ziet de klapekster al van 50 meter afstand. Met zijn snavel pakt hij zijn prooi. Met de scherpe snavelpunt kan een grote prooi in stukjes verdeeld worden. Evenals andere klauwieren heeft de klapekster de gewoonte de prooien  niet direct op te eten  maar ergens in een struik of boom te bewaren. De prooi wordt dan  gespietst op een doorn of dode twijg, of geklemd in de vork van twee takken.

Winterkoning prooi klapekster gespiest, in meidoorn

Foto Paul van der Poel

Winterkoning prooi klapekster gespiest, in meidoorn

Wanneer hij even geen voedsel kan vinden put hij uit deze “provisiekast”. Net als roofvogels, uilen en vele andere vogels die prooien met huid en haar opeten produceert de klapekster braakballen. In de winterperiode eet de klapekster heel veel driehoornmestkevers, die zelfs onder een sneeuwdek actief  zijn. Muizen, woelmuizen en spitsmuizen zijn ook een zeer geliefde prooi. Hagedissen die nog actief zijn bij mooi weer worden ook veel gevangen. Wanneer het echter erg wintert met een flink sneeuwpakket, breekt een moeilijke periode aan. Maar de klapekster weet altijd weer voedsel te vinden.

Bron interview Paul  van der Poel

Publicatiedatum: 27/10/2011