2 min

Soms hebben ze een tentje opgezet. Bij hen de hengels en steevast wat attributen voor de vangst en het aas. Bij koude zijn er vuurkorven om zich warm te houden. Dat is een heel apart gezicht. Het flikkerende vuur dicht bij het donkere water. In de regen zijn ze er ook. Het beeld wordt dan aangevuld met enorme groene paraplu’s en zware overjassen met laarzen. Wat komt erbij kijken? Vaak vraag ik me af: wat beweegt die mensen toch? Aan de ene kant heerlijk om gewoon eens een dagje voor je uit te staren en ook nog wat om handen te hebben. En er zit een verrassingselement in. Wat haal je nou uit zo’n kanaal? Wat voor vissen zijn het en hoe zwaar? Allemaal boeiende onderwerpen. Maar is het wel zo eenvoudig? Moet je bij alles wat je als visser gebruikt niet een hele studie verrichten? Hoe zit het bijvoorbeeld met het aas? Waar bestaat dat uit? Is dat misschien gerelateerd aan de vis die je wil vangen? Of maakt het niets uit? Geen idee eigenlijk.

Kennis vs klets

En dan de hengel. Waar moet die allemaal aan voldoen? In een erkende zaak voor hengelsport zullen ze dat ongetwijfeld weten. Alhoewel… een kennis van mij heeft vroeger in zo’n zaak gewerkt, in Zaandam. Hij had absoluut nergens verstand van. Hij verkocht de hengels en overige attributen louter op basis van een vlot verhaal. Maar dat even terzijde. Het hoort erbij Enfin, al met al, de vissers in Oost- en West-Graftdijk, ik vind het een genot om naar ze te kijken in de zomermaanden. Het heeft namelijk iets. Wat, dat kan ik je zo een, twee, drie niet vertellen. Maar het voegt wel degelijk iets toe. Zonder het bekende beeld van de zomerse vissers zijn Oost- en West-Graftdijk niet compleet. Het is ongeveer hetzelfde als de Amsterdamse Dam zonder paleis. Of een broodje haring zonder uitjes. Vissers zijn de slagroom op een zomers toetje.

Auteur: Monique Bense

paraplu

paraplu

Publicatiedatum: 05/04/2011