Unesco Werelderfgoed op fietsafstand van de hoofdstad
In het vredige weidelandschap rondom Amsterdam ligt een kring van militaire verdedigingswerken verscholen, de Stelling van Amsterdam. Het grootste deel van deze verdedigingslinie die tussen 1880 en 1920 is aangelegd, wordt aan het zicht onttrokken. Zelfs de 42 robuuste forten gaan gedeeltelijk schuil onder met gras bedekte aarden wallen. Het belangrijkste aspect van de Stelling, het inundatiesysteem, is tevens het meest onzichtbare. Het bestaat uit een ingenieus stelsel van sluizen, dammen en kanalen waarmee de hoofdstad, in geval van een buitenlandse aanval, door een kring van water beschermd kon worden. Aan de buitenkant van de kring werden kilometers brede stroken land onder water gezet. Deze inundatiestroken waren te diep om met manschappen te doorwaden, maar te ondiep om met schepen te bevaren. Vanwege dit inundatiesysteem werd de Stelling van Amsterdam in 1996 op de UNESCO Werelderfgoedlijst gezet als uniek monument van Hollands waterbouwkundig en defensief vernuft.
Bij oplevering was de Stelling door komst van vliegtuigen, tanks en raketten al verouderd. De meeste forten verloren na de Tweede Wereldoorlog definitief hun militaire functie. Doordat er tot in de jaren zestig niet gebouwd mocht worden in de directe nabijheid van de forten, bleven deze gebieden leeg en rustig. Dit heeft ertoe geleid dat de 135 km lange kringstelling nu op veel plekken een groene ring van rust is geworden, te midden van oprukkende verstedelijking. En dat in een de dichtstbevolkte gebieden van ons land, op fietsafstand van de drukke stad.