2 min

Dorus Rijkers.

Beeld: Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers.

Dorus Rijkers.

Opa Dorus

Als kind sta je er niet zo bij stil dat er een beroemde voorvader in de familie zit. Dat komt pas later wanneer de verhalen wat meer tot je doordringen en je de achternaam van je moeder ook op een naambordje van straat en hofje terugziet.

Oma Rijkers kon mooi vertellen dat wanneer er weer een baby aangegeven moest worden bij de burgelijke stand, het een vaste gewoonte was geworden dat ouwe ‘opa Dorus’ meeging om als getuige te fungeren. En zeker niet om na afloop een glaasje prik te drinken, maar iets veel sterkers.

Familieverhaal

Toen er een broer van mijn moeder werd geboren had opa Dorus aan mijn oma gevraagd of de kleine niet naar hem vernoemd kon worden en zo zijn gouden medailles kon erven. Oma schijnt toen gezegd te hebben “dan wordt het net zo’n zuiplap als jij.” Maar of dat echt allemaal zo gegaan is? Dat is wel weer het leuke van familieverhalen. Ze gaan van generatie op generatie en iedereen zal ze wel weer een beetje aangedikt hebben.

Trots

Wat zeker wel waar is, is dat de broer van Dorus Rijkers (mijn overgrootvader) heel trots met zijn vrouw poseert achter een tafel waarop een foto staat van zijn broer Dorus. Want trots waren ze natuurlijk wel. En terecht. Vooral als je leest op wat voor primitieve wijze in die tijd het redden van drenkelingen in zijn werk ging.

Lofzang

Zelf ben ik, samen met mijn man, in de jaren zeventig vertrokken uit Den Helder en na diverse omzwervingen weer teruggekomen in Den Helder. Ik ben de plaats met andere ogen gaan zien. Ja, het ligt afgelegen, ja, het waait er altijd en ja, Nieuwediepers hebben altijd wat te zeuren. Maar waar vind je de mooiste dijk, duinen en strand? Juist.

Auteur: Edith Duijvelshoff- de Werker.

Publicatiedatum: 22/12/2010