Oneindig Noord-HollandBeleef de geschiedenis van jouw provincie

Hans Dulfer

De Amsterdamse tenorsaxofonist Hans Dulfer is een jazzmuzikant in hart en nieren. Hij volgt nauwlettend de nieuwste muziektrends en koppelt jazz onder meer aan extreme metal en dance. Jarenlang opereert hij als podiumdier pur sang en komt het maken van platen op het tweede plan. Als hij daar in de jaren negentig eindelijk serieus werk van maakt volgt grootschaliger succes in Nederland en zelfs een sterstatus in Japan. Dulfer is eigenaar en bewoner van molen De Havik aan het Haviksdijkje in Grootschermer.

Hans Dulfer

Hans DulferHans Dulfer

Saxofoon, hardbop en free jazz

Hans Dulfer (Amsterdam, 28 mei 1940) groeit op in Amsterdam-West en raakt als tiener geïnteresseerd in jazz. Hij leert zichzelf saxofoon spelen en speelt vanaf 1957 in de big band van Theo Deken. Eind jaren vijftig voegt hij zich bij het Clous van Mechelen Combo dat hardbop speelt. Het combo speelt op het Loosdrecht Jazzfestival. Dulfers grote inspiratiebronnen zijn de Amerikaanse saxofonisten Coleman Hawkins, Ornette Coleman, Albert Ayler en Archie Shepp. Halverwege de jaren zestig speelt hij met Willem Breuker en is hij lid van de Big Ballad Boogie Blues Beat Bounce Band. Dulfer speelt ook free jazz met Peter Snoei. Inmiddels is hij dan uitgegroeid tot één van de meest markante figuren die de Nederlandse jazzwereld rijk is.

Popmuziek

Dulfer start in september 1968 met de serie Jazz in Paradiso waar op woensdagavonden beroemde muzikanten uit de internationale jazzwereld spelen tegen een achtergrond van vloeistofdia’s. In 1969 wint de saxofonist de Wessel Ilcken-prijs. Dulfers interesse in popmuziek leidt tot samenwerking met popgroepen als Groep 1850 en Barrelhouse. Samen met Jan Akkerman maakt Dulfer de plaat ‘The Morning After The Third’ in 1970. Dulfer wordt bestuurslid bij het jazzpodium Bimhuis, adviseur van het North Sea Jazz Festival en columnist voor het muziekblad OOR. Tot en met 1981 treedt hij op met zijn band De Perikels, waarvan onder meer saxofonist Rinus Groeneveld, gitarist Frank Douglas, toetsenist Glenn Gaddum Sr. en drummer Eddie Veldman deel uitmaken. In dezelfde tijd werkt hij als autoverkoper en wint hij zelfs twee keer GM Car Sellar Award.

Hans Dulfer – Smooth

Reflud

In de jaren tachtig speelt hij heftige elektrische free funk met Reflud (Dulfer omgekeerd) met onder andere Thijs Vermeulen uit Sjako! op basgitaar. Ondanks de vele bezettingswisselingen bouwt de groep een uitstekende live-reputatie op. In 1983 staat Dulfer samen met Herman Brood op het North Sea Jazz Festival. In 1990 wordt hij aangesteld als directeur van de Paradiso, een functie die hij na een jaar wegens ruzie weer opgeeft. In hetzelfde jaar begint de muzikant een nieuwe formatie: Tough Tenors. Voor de VPRO presenteert hij achtereenvolgens de radioprogramma’s Streetbeats en Hothouse. De saxofonist presenteert in 1992 samen met het Surinam Music Ensemble onder leiding van Eddie Veldman de Kid Dynamite Suite, een ode aan de legendarische Surinaamse tenorsaxofonist Kid Dynamite. In 1993 ontvangt hij de North Sea Jazz Bird Award, waarna hij besluit een andere richting in te slaan.

Succes in Japan

Het album Big Boy is een dansplaat. De single Streetbeats levert hem een hit op en maakt hem wereldberoemd in Japan. Naar aanleiding van het Japanse succes maakt Dulfer speciaal voor de Japanse markt Hyperbeat, wat zijn sterstatus daar nog eens onderstreept. De plaat wordt in Japan de best verkopende instrumentale plaat van het jaar en levert hem daar een Golden Disc Award op. In 1995 onderneemt Dulfer zijn eerste Japanse tournee. Opnamen van een concert in Club Quatro te Tokyo uit 1998 verschijnen op de cd Papa’s Got A Brand New Sax. In Nederland is hij onder meer bijna elke woensdag met zijn jazzcombo te zien in jazzcafé Alto te Amsterdam.

Wereldtournee

Dulfer viert in 2000 zijn zestigste verjaardag in Paradiso. Naast zijn eigen band spelen ook zijn dochter Candy en drumster Saskia Laroo. In december lukt het Dulfer als eerste Nederlandse muzikant geld te ontvangen van ‘naburige rechten’ die in Japan zijn verdiend. In 2002 wordt Dulfer koninklijk onderscheiden tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. In juli en augustus staat de saxofonist op het JVC Madarao festival in Japan. Een uitgebreide wereldtournee brengt hem in Japan, Vietnam, de Verenigde Staten en China. Organisatie SENA (beheerder van de ‘naburige rechten’) maakt in 2003 bekend dat Hans Dulfer de afgelopen tien jaar de meest op buitenlandse radio en televisie gedraaide Nederlandse musicus is. Het album Live In Breda verschijnt in 2008 niet op cd, maar als USB-stick. Tijdens zijn optreden in P60 te Amstelveen op 15 februari 2013 krijgt Hans Dulfer uit handen van bevriende acteur Pierre Bokma en dochter Candy een platina plaat voor zijn album Big Boy uit 1994. Van de verschillende versies van de cd zijn in totaal ruim 65.000 exemplaren verkocht.

Andreaspenning

Hans Dulfer viert in 2015 zijn 75e verjaardag met de jubileumtournee Route 75. De aftrap vindt begin januari plaats in Jazzpodium Waterweg in Schiedam. Op 28 mei, tijdens zijn optreden in de Amsterdamse Melkweg, krijgt Hans Dulfer de Andreaspenning uit handen van locoburgemeester Pieter Litjens. De prijs wordt uitgereikt aan personen die voor Amsterdam prestaties met een landelijke uitstraling hebben verricht op het gebied van sport, wetenschap, journalistiek, kunst, politiek, economie, media, onderwijs of musea.

Bron: Muziekencyclopedie

Publicatiedatum: 13/10/2011

Aanvullingen

Vul deze informatie aan of geef een reactie.

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vereiste velden zijn gemarkeerd met *. Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.