Jump! Dickie! Jump!

Tijdens een fietstocht met Huub van der Lubbe (De Dijk), met wie hij samen in de de rock & roll-band Big Shot zit, valt gitarist/zanger Arthur Ebeling van zijn fiets. Hij loopt een zware hersenschudding op en is een jaar uit de running. `Door die bewustzijnsvernauwing wilde ik de periode daarna alleen nog maar rock & roll spelen', zo verklaart hij het ontstaan van Jump! Dickie Jump! in 1984.   Aanvankelijk spelen Ebeling en pianist Robijns onder die naam in het muziek- en theatercircus Boulevard Of Broken Dreams. Met Christian Muiser (drums) brengt de band een single uit op het Rockhouse-label. Later voegt contrabassist Peer Wassenaar zich bij het trio. De groepsnaam verwijst naar het nummer Jumps, Giggles And Shouts van Gene Vincent & The Blue Caps (1956). Eén van de Blue Caps roept 'Jump! Dickie Jump Jump!' voorafgaand aan een korte solo van de 16-jarige drummer Dickie Harrel. Het betreft geen terloopse verwijzing. Gitarist Cliff Gallup, Blue Cap in 1956 en 1957, is van zeer grote invloed op het spel van Ebeling. Niet alleen speelt Ebeling net als Gallup op een Gretsch-gitaar, ook imiteert hij diens ongekend dynamische en soepele manier van spelen.   Op de eerste lp staan nog veel covers onder andere van Gene Vincent, John Lee Hooker en Ray Charles. De tweede plaat Goin' Out bestaat helemaal uit eigen composities. Jump! Dickie! Jump! onderscheidt zich in de eerste plaats van de vele rockabilly- en psychobilly-bands in het midden van de jaren tachtig door een superieure speltechniek. Maar ook in deze periode is al duidelijk dat de belangstelling van Ebeling verder reikt dan rockabilly alleen.   Na het uitbrengen van twee albums, enkele singles en een optreden samen met Slauerhoff in Moskou in juni begint Arthur Ebeling een solo-carrière.   Bron: http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Jump%21+Dickie%21+Jump%21