3 min

Ook nu heeft de tand des tijds nog weinig vernielende sporen achtergelaten. Weliswaar heeft de oude hoeve met het rommelige boerenerf plaatsgemaakt voor een schitterende woonboerderij, maar nog altijd staan daar dezelfde eeuwenoude bomen omheen. Door mijn kinderogen meende ik toendertijd te zien dat in elk boomholletje een kaboutergezin huisde. Verleden en heden vloeien hier samen. 
Geschiedenis heeft ook ‘Villa Waterkeer’. Tijdnes de Zuiderzeewerken werd de villa bewoond door ir. Lely (onze buren toen). Een brief van de familie bewaar ik als een kostbaar kleinood. 

Wat een rust geeft het door ‘de Koog’ te gaan en daar de verwaaide scheefhangende knotwilgen langs de slootkant te aanschouwen, de vergaderende rotganzen in het weiland met daarboven verheven in het glooiende landschap de (historische Romaanse) Nicolaaskerk die bij donkere winteravond haar lichtschijnsel uit de hoge vensters als een warme gloed over de karakteristieke omgeving uitspreidt. 

In elk jaargetijde staat Moeder natuur garant voor een steeds wisselend decor, laten ook de aldoor andere mensenhanden er in de voortschrijdende tijd zorgvuldig mee omgaan. Zodat er van al die mooie dierbare plekjes nog genoeg te genieten blijft voor ons nageslacht.

Stolpboerderij

Stolpboerderij

Gedicht

Hier en daar zie je er nog een staan in ’t landschap
zo’n markante oude boerenstolp
de rieten kap oogt wat verschoten
een oud-Hollandse dakpan scheef uit de rij
maar wat een uitstraling en eigen karakter heeft toch zo’n oude boerderij

Aan zo’n hofstee kleeft nog echt geschiedenis
het blijft een parel op ’t platteland
hield jaren soms wel eeuwenlang de tradities rond een familiegeslacht trouw in stand

In gedachten neem je een kijkje in een ver verleden
denkt aan hoe het vroeger moet zijn geweest
dan komen eerdere bewoners van zo’n hoeve weer tot leven
je haalt ze zomaar voor de geest

De boer en boerin samen in de kapwagen
die zondags trouw ter kerke gaan
zij met bloedkoralen om de hals
en met de mooiste streekdracht aan

Weer hoor je de melkbussen rammelen
Op dat rommelige boerenerf
Het klossen van de klompen op het smalle klinkerstraatje
Ravottende kinderen in een hooifschelf

De hooiwagen met daarvoor twee paarden
Hun lading lossen in ’t vierkant
Het ééntonige geluid van dorsvlegels op de schuurdars
uit de verte een ratelende hooischudder op het land

Het zwakke lichtschijnsel uit de halvemaansruitjes
gaf de koestal bij winteravond een heel eigen sfeer
Het hamspek en de worsten in de schoorsteen op zolder
door de tijd ging ’t voorbij en keert ook niet weer

Binnen waren de bedsteden met deurtjes en houten schotten,
om het linnengoed bandjes gebonden in het kabinet
De pronkkamer met de zware meubels
waar tevens de zilverkast in werd gezet

Boven de betegelde haardschouw pronkten de blauwe borden
in de woonkeuken vlamde het grote fornuis
Bij avond werden de raamluiken gesloten
zo bleef dan de warmte langer in huis

De voordeur had zo z’n eigen traditie
Deze werd slechts gebruikt bij trouw en bij rouw
schreed daar eens over de drempel een stralende bruid
In droeve dagen ging de overledene de laatste gang die deur weer uit

Al die tradities uit een ver verleden horen nog altijd bij zo’n karakteristieke boerderij
blijft er steeds opnieuw aandacht aan schenken
dan gaat zo’n historie nooit echt voorbij

Laten we zuinig zijn op dit monumentale erfgoed
eens met liefde door ambachtelijke handen gemaakt
zodat er door elke tijd heen in de toekomst
nog vele boerenstolpen voor ons nageslacht blijven bewaard

Publicatiedatum: 18/09/2013